زمرد و حمله

چون زمان می‌دانم همیشه زمانست
و مکان همیشه مکانست و فقط مکان
و آنچه شونده‌ست شونده‌ست فقط برای یک زمان
و فقط برای یک مکان
شادم که چیزها چنانست که هست و
روی می‌تابم از چهر خجسته
و روی می‌تابم از آوا
چون دگرباره امید بازگشت نتوانم داشت
پس شادم که بایدم چیزی ساخت
تا بدان شاد شوم

و نزد خداوند دعا کنید تا رحمت آورد بر ما
و دعا می‌کنم تا مگر فراموش کنم
اینچه را که زیاده پیش می‌کشم با خویش
زیاده توجیه می‌کنم
چون دگرباره امید بازگشتم نیست
باشد که جوابگو آید این کلام
برای آنچه شده‌ست، تا نه دگرباره شود
مگر داوری پُری برما سنگین نشود

چون که این پرها دیگر نه پرِ پروازست
بل که تنها پرّه‌هایی هواکوبان